NIEDOCZYNNOŚĆ
TARCZYCY U PSÓW
<--WRÓĆ
Niedoczynność tarczycy u psów jest dość często spotykana chorobą
endokrynologiczną psów. Dotyczy najczęściej zwierząt w średnim wieku i rasowych.
Spośród ras predysponowanych do tego schorzenia wymienić należy golden
retrievery, dobermany, setery irlandzkie, boksery, sznaucery miniaturowe,
jamniki i cocker spaniele.
Przyczyny:
Niedoczynność tarczycy u psów może być pierwotna lub wtórna. Niedoczynność
pierwotna wynika z częściowego zniszczenia gruczołu tarczowego. Jest
odpowiedzialna za około 95% przypadków choroby. Wtórna, przysadkowa
niedoczynność, jest spowodowana przez zmniejszone wydzielanie TSH (hormonu
regulującego produkcję hormonów tarczycy) i występuje w około 5% przypadków.
Większość
przypadków niedoczynności tarczycy jest spowodowana przez limfocytarne zapalenie
gruczołu lub jego atrofię (zanik).
Objawy:
Objawy
kliniczne niedoczynności tarczycy mają podstępny początek, ponieważ destrukcja
tkanki gruczołowej następuje stopniowo.
-
Objawy ogólne.
Zwiększenie masy ciała, apatia, nietolerancja wysiłku, nietolerancja zimna,
obniżenie temperatury ciała.
-
Objawy skórne.
Łupież, wysuszona skóra, nadmierne gubienie włosa. Wyłysienia - najczęściej
w początkowym okresie dotyczą ogona i szyi, stopniowo rozszerzają się na
boki tułowia. Skóra może być przebarwiona. Pies może cierpieć na nawracające
zapalenia uszu lub ropne zapalenie skóry. Na ogół brak jest świądu, z
wyjątkiem sytuacji, gdy występują wtórne infekcje.
-
Objawy nerwowe i
mięśniowe.
Osłabienie, niezborność, neuropatia przedsionkowa, neuropatia twarzowa,
kulawizny. Możliwe są zaburzenia behawioralne (np. agresja).
-
Objawy
serowo-naczyniowe.
Zwolnienie akcji serca, osłabione tętno. Osłabienie kurczliwości mięśnia
sercowego.
-
Wpływ na płodność.
U samców - brak objawów. U samic - przedłużający się okres spokoju płciowego
(anoestrus), niepłodność, poronienia.
Rozpoznanie:
Rozpoznanie powinno być stawiane na podstawie badania klinicznego oraz badań
dodatkowych. Badanie krwi wykazuje często anemię, podwyższenie poziomu
cholesterolu oraz wzrost trójglicerydów. Podstawą rozpoznania jest badanie
hormonalne - jeżeli stwierdzone zostanie podwyższenie poziomu TSH (hormon
przysadki mózgowej regulujący wydzielanie hormonów tarczycy) oraz obniżenie
poziomu T4 i T3 (hormony tarczycy), to można postawić diagnozę niedoczynności
tarczycy. Należy przy tym pamiętać, że poziom T4 może być obniżony również u
zdrowych psów z powodu znacznych różnic dobowych, cech rasowych (fizjologicznie
niższy poziom T4 u greyhoundów, wilczarzy szkockich, alaskan malamutów),
występowania innych chorób nie dotyczących tarczycy (nadczynność kory nadnerczy,
choroby nerek, nowotwory). T3 i T4 mogą również być obniżone po stosowaniu
pewnych leków.
W
rozpoznaniu mogą również być pomocne badania immunologiczne oraz badanie
histopatologiczne tarczycy.
Leczenie:
Leczenie
niedoczynności tarczycy u psów polega na codziennym podawaniu hormonów tarczycy
(tyroksyna lewoskrętna). Odpowiedź na leczenie, w postaci wzrostu aktywności
zwierzęcia, jest widoczna w ciągu 1-2 tygodni od rozpoczęcia leczenia. Spadek
masy ciała oraz wycofywanie się zaburzeń neurologicznych wymaga 1-4 tygodni
leczenia, a problemy dermatologiczna zaczynają zanikać po 4-6 tygodniach. Jeżeli
w ciągu 6-8 tygodni nie widać wyraźnej poprawy, należy ponownie przeprowadzić
badania.
Bardzo
istotny jest stały monitoring chorego zwierzęcia, polegający na okresowych
badaniach kontrolnych krwi (morfologia, biochemia, oznaczanie hormonów tarczycy)
i kontroli stanu ogólnego.
lek. wet. Maja Ingarden
Źródło www.therios.strefa.pl