Dysplazja łokciowa jest ogólnym terminem, określającym zespół dziedzicznych schorzeń w obrębie stawu łokciowego. Dysplazję w tym stawie mogą tworzyć trzy problemy, występujące niezależnie lub wynikające z siebie nawzajem. Są to:
1) Osteochondroza stawu łokciowego (OCD),
2) Niezrośnięcie wyrostka łokciowego,
3) Oddzielenie wyrostka dziobastego kości łokciowej.

Osteochondroza polega na oderwaniu sie małego fragmentu kłykcia kości ramiennej. Obok niego znajduje się wyrostek dziobasty, co sprawia, że bardzo często OCD idzie w parze z drugim problemem, oddzieleniem wyrostka dziobastego od kości łokciowej. Na obu tych drobnych elementach stawu opiera sie duża część wagi psa i obydwa wzajemnie na siebie oddzialywują.

Wyrostek łokciowy jest małą kostką, wchodzącą w skład kości łokciowej. U normalnie rozwijającego się szczeniaka wyrostek łokciowy zrasta sie z pozostałymi częsciami kości przed ukończeniem około szóstego miesiąca życia. Jednak gdy szczenię ma zbyt obciążone stawy lub jest niewłaściwie żywione, ten fragment kości pozostanie luźny i będzie powodował stany zapalne oraz silne bóle przy poruszaniu się.

OBJAWY
Podobnie jak przy dysplazji biodrowej, głównym i pierwszym objawem jest kulawizna. Początkowo może byc ona niezbyt silna, przez co często jest ignorowana w początkowym stadium choroby. Ruchy przednich kończyn mogą stać się nieco ograniczone. Dla potwierdzenia i dokładniejszego zbadania choroby wykonuje się zdjęcie RTG. Prześwietlić należy obydwa stawy, ponieważ prawdopodobnie dysplazja zagraża również temu pozornie zdrowemu i bardzo często choroba rozwija się jednocześnie w dwóch na raz.

LECZENIE
Lżejsze przypadki ED mogą być złagodzone przez podawanie leków przeciwzapalnych. Pies musi oszczędzać chore stawy i zrzucic zbędne kilogramy.
Przy wczesnym rozpoznaniu możliwe jest leczenie operacyjne, polegające na usunięciu obluzowanych fragmentów kości. W większości przypadków operacja ta daje dobre wyniki, lecz może się zdarzyć, że pomimo operacji stan pogarsza się i zwyrodnienie postępuje. Czasem ostatecznym i jedynym rozwiązaniem jest stałe usztywnienie chorego stawu lub nawet amputacja całej kończyny. Usztywnienie stawu przeprowadza się stosując tzw. artrodezę - operację usunięcia wszystkich chrząstek stawowych i następnie unieruchomienia stawu na kilka miesięcy. W tym czasie wszystkie trzy kosci stawu zrastają się; staw łokciowy przestaje istnieć i kończyna pozostaje nieruchoma. Usuwa to wszystkie dolegliwości związane z chorobą, lecz przysparza zwierzęciu pewnych trudności z poruszaniem się.
Ostateczne rozwiązanie, czyli amputacja, bywa jedynym ratunkiem. Wiele psów dobrze sobie radzi mając do dyspozycji jedynie trzy kończyny, a co najważniejsze, nie odczuwają już bólu w chorym stawie.

ZAPOBIEGANIE
Najważniejsze jest nie dopuszczanie do hodowli psów, które cierpią na to schorzenie, uważne analizowanie rodowodów i wyników badan przodków, a przede wszystkim BADANIE wszystkich zwierząt właczanych do hodowli. Szczenię, niezależnie od stanu zdrowia i wyników badan rodziców, dziadków i dalszych przodków, powinno być właściwie żywione odpowiednio dobraną karma, nie przekarmiane, nie zmuszane do przebywania na śliskim podłożu, nie poddawane forsownym ćwiczeniom, nie może nadmiernie chodzić po schodach ani skakac, aż do momentu osiągnięcia pełnej dojrzałości fizycznej.