Agility

Agility to stosunkowo młoda, bardzo widowiskowa dyscyplina sportu kynologicznego. Narodziła się w Wielkiej Brytanii w latach 70-tych. Pierwszy publiczny pokaz miał miejsce na najsławniejszej wystawie psów Cruft's Dog Show w 1978 roku. Prezentacja nowej formy zabawy z psami szybko zdobyła popularność wśród wystawowej publiczności. W 1980 roku brytyjski Kennel Club opracował regulamin i rozpoczęła się sportowa kariera agility. Międzynarodowa Federacja Kynologiczna (FCI) przyjęła regulamin agility i uznała je za sport w 1991 roku.

Agility zostało zainspirowane konkursami hippicznymi. Zasada jest ta sama - pokonać tor bez błędów i szybciej niż konkurenci. Różnice jednak są istotne. Przeszkody zostały dopasowane wielkością do psów, a ich zestaw wzbogacony o inne rodzaje - huśtawkę, kładkę, dwa rodzaje tuneli, slalom, które bardzo uatrakcyjniły pokazy i zawody. Kolejność przeszkód na torze - podobnie jak w jeździectwie - zawodnicy, w tym przypadku przewodnicy psów, poznają bezpośrednio przed startem. Pies wchodzi na tor bez smyczy, bez obroży, nie znając toru, który ma pokonać. Od przewodnika i jego kontaktu z psem zależy sukces obojga. Przewodnik może prowadzić psa jedynie głosem i gestami. Nie wolno dotykać ani psa, ani przeszkód. Pokonanie toru w innej kolejności niż wyznaczona przez sędziego zawodów oznacza dyskwalifikację.

Obecnie agility cieszy się ogromną popularnością nie tylko w Europie, ale także na całym świecie. Od kilku lat rozgrywane są Mistrzostwa Świata w tej dyscyplinie sportu organizowane przez Międzynarodową Federację Kynologiczną (FCI).