Skoro już znamy podstawowa idee diety ewolucyjnej, należałoby przyjrzeć się diecie wilków i na jej podstawie skomponować pożywienie naszego pupila. Mimo wszystko będzie to rzecz dość prosta, pod warunkiem, ze zachowamy odpowiednie proporcje.
Według Billinghursta, psia dieta powinna składać się z surowych mięsnych kości (raw meaty bones, skrót RMB), podrobów (organy wewnętrzne oprócz żołądka i serca) warzyw oraz mięsa (plus żołądek i serca które to zaliczamy to mięsni). I oczywiście dodatków jeżeli decydujemy się takowe podawać.

Generalnie rzecz biorąc, w diecie barf istnieją dwa ogólne trendy: zwolennicy wersji Billinghursta postulują, iż pies jest wszystkożerny wiec potrzebuje pewnej dawki warzyw, jak również owoców, nabiału itp. Zwolennicy wersji Lonsdale�a mówią o tym, iż pies jest zasadniczo mięsożerny wiec takie dodatki nie są potrzebne. Osobiście przyznam, ze generalnie stosuje zmodyfikowana wersje barfu Billinghursta, a w momentach, kiedy nie mam czasu lub możliwości (wyjazdy itp.) na przygotowanie warzyw, przestawiam psa na wersje Lonsdale�a. Psu zdecydowanie bardziej podoba się ta wersja.
Wiemy już co możemy podawać naszym psiakom, teraz pytanie ile. Dieta dorosłego psa powinna (wg Billinghursta) składać się z mięsnych kości (60%), mix warzywny (20%) oraz podroby i mięso (po 10 %). Oczywiście ilości te są jedynie orientacyjne, należy się jednak trzymać tego, ze przeważająca potrawa naszego pupila maja być mięsne kości (do 75%). Do przygotowanego pokarmu możemy dodawać różne dodatki ale o nich później.
Jeżeli chodzi o ilość (tzn. ile dokładnie pokarmu powinien dostawać nasz pies) to przyjmuje się wagowo 1 - 3 % wagi ciała. Czyli jeżeli nasz pies wazy 10 kg to dziennie dostaje od 10 do 30 dkg jedzenia z czego 60 % to kości mięsne, 20 % warzywa itd. Zapytacie pewnie : jak to możliwe ze dozwolony jest aż taki rozrzut (od 1 do 3 procent) ale wynika to z różnorodności występującej w psim gatunku. ZAWSZE dostosowujemy ilość jedzenia do aktualnej kondycji psa. Jeżeli mamy psa o wolnym metabolizmie np. psy północy, szpice lub tez psa z nadwaga to ilość pokarmu będzie bliższa temu jednemu procentowi, jeżeli zaś psa pracującego, żywiołowego, pilnującego obejścia to raczej damy mu około 3 procent. Chodzi o to, żeby pies ani nie chudł ani nie tył. Jeżeli widzimy ze pies chudnie, to zwiększamy ilość całkowitą pokarmu, jeśli tyje to zmniejszamy. Proste.

 Autor: bura4 (www.ajutkowo.dog.pl)

Źródła: The Barf Diet (Billinghurst),
           Holistic Guide W. Volhard                                                            <-- WRÓĆ